Life goes on

Spanje, Villa Muriel de Cerrato, zondag 29 januari 

Life goes on 

Van Castro Marim naar hier in drie weken? Tja, toch is het zo. Maar hoe kan ik deze drie weken in onze GrePiBlog beschrijven? Is het een reisblog of een verslag van reizigers die hun avonturen willen delen? Zoals je ziet, veel vraagtekens. Maar eigenlijk ben ik een verhalen verteller. Dus ik ga een poging doen deze drie weken te beschrijven. Een poging, want er is zoveel gebeurd dat ik er wel een pocketboek van kan maken. Dat wordt dus keuzes maken

Sevilla is een prachtige stad. We gaan met de bus van Umbrete naar de stad. Bezoeken de “ verplichte” highlights en lunchen met tapas. Vermoeid maar voldaan keren we terug. Echter dan krijgen we bericht dat het met Sjaak de middelste broer van Greta niet goed gaat. Maar de verwachtingen zijn nog zo dat we de volgende dag toch richting de boot gaan. In Rota (bij Cadiz) maken we een tussenstop. Dan worden de verwachtingen bijgesteld in negatieve zin. Na ampel beraad besluiten we naar Nederland te gaan. Greta hoopt haar broer nog te kunnen spreken.

We gaan op weg met tussenstops in Alcuescar bij een hotel. De volgende is in Briviesca bij een sportveld. Dan komen we in Frankrijk in Cavignac, naast het kerkhof. Een slecht voorteken? Nonancourt is de volgende stop. Vanwege de vorst is het water maar ook de stroom afgesloten. Das balen, vooral de stroom. Onze twee huishoudaccu’s laten het afweten. De kou en de leeftijd doen ze geen goed.

Er wordt besloten naar huis te rijden. Want inmiddels is Sjaak overleden. Wat snel is dat gegaan! Zaterdag is de uitvaartdienst in Drachten.

Naar huis rijden is nog niet zo simpel. Het stormt en plenst van de regen. Bij Antwerpen een file van meer dan een uur. En dan laten de ruitenwissers het ook nog eens afweten. Inmiddels is het donker. Waar kan ik stoppen aan de Ring? Als het eindelijk kan krijg ik gelukkig de wissers weer aan de praat. Eenmaal thuis moeten we eerst bijkomen van deze “ helletocht” .

De volgende dag maak ik een afspraak voor vrijdag met Mobiledrôme voor nieuwe accu’s. We zijn druk met van alles. Buurtjes komen op de camperkoffie. Hartverwarmend! Pieter besteld zijn medicijnen. Zijn echter niet te leveren. Bij de pharmacie in België kan ik ze zo mee krijgen! 

Vrijdag naar Oud Gastel voor de accu,s. Maar als ik de gordijnen open doe zie ik een witte wereld. Oei, dat wordt weer geen gemakkelijk ritje. In de bochten merk je pas dat je een camper van zeven en een halve meter hebt. Paaltjes worden nog net ontweken. De volgende tegenslag is dat de door mij gevraagde AGM accu’s niet worden geplaatst. Ik moet genoegen nemen met een ander merk. Varta, volgens Mobiledrôme net zo goed…..

Zaterdag naar Drachten. Emotioneel, maar ook goed om familie en bekenden weer te zien.

Zondag gaan we naar Mias Stephan, Audrey en Martijn. Heel fijn is dat Zoï er ook is. Wat een genot om je achterkleinzoon te zien en te kunnen knuffelen. Overgrootmoeder Greta is vervuld van trots. Wij allemaal, maar     het gemis van opa Stephan is voelbaar. Met een heerlijke lunch bij LLEV in Middelharnis besluiten we dit fijne familie bezoek.

In Bergen op Zoom staan we voor de nacht op de camperplek. Accu’s uit testen. Ik ben nog niet gerustgesteld en stel een mail op voor de leverancier. 

Inmiddels zullen jullie begrepen hebben dat we terug op weg zijn naar Portugal. De kou en alle emoties laten ons verlangen naar de zon, warmte en vrienden. 

Om het verhaal niet te lang te maken beschrijf ik alleen maar een voorval, lees tegenslag, op weg naar de zon. We ruiken steeds diesel. Onder de motorkap blijkt het diesel filter te lekken. We zijn in de buurt van Angers. Drie garages verder komen we bij een enorme Iveco garage. Mijn suggestie dat wellicht het deksel los zit wordt terzijde geschoven. Een nieuw filter en 400 euro later rijden we met een goed gevoel ons verdere avontuur in.

Zo, ze zeggen dat je de dingen van je af moet schrijven. Bij deze dus gedaan.

Liefs van Pieter en Greta.