Het zout der aarde

En dan bedoel ik niet hetgeen er in de bijbel is geschreven. John Stuart Mill schrijft er over in zijn boek “Vrijheid”. De vooruitgang van de mensheid. Sommigen lopen niet langs gebaande paden. Hoewel hier alle schotels de zelfde kant op staan. 

We zijn in Tavira, Algarve Motorhome park. 

Tavira, ook wel genoemd het Venetië van de Algarve. Misschien wel wat ver gezocht… Hoewel, er is een (vermeende) Romeinse brug. En ooit was het een belangrijke havenstad. Nu zijn er na de Feniciërs, de Romeinen, de Almohaden de toeristen neergestreken. Een mooi stadje, na de aardbeving in 1755 weer volledig opgebouwd.

Maandag zijn we in Fuseta neer gestreken. De zesde dag alweer. Dan is het dinsdag 21 februari. We spreken af met Cees en Trees om Cataplana bij Os Fialhos te gaan eten. Vandaag mag ik (Pieter) double seven worden. Ja,ja, we gaan stilletjes aan richting de tachtig….Langs deze weg wil ik nog iedereen bedanken voor alle lieve felicitaties. 

We overnachten met Cees en Trees bij de Torre d’Aires. Op loopafstand van het restaurant. Wel zo gemakkelijk. Woensdag scheiden onze wegen. Zij gaan zachtjes aan huiswaarts, wij blijven nog in de Algarve. 

Zoals gezegd zijn we op Algarve Motorhome Parc gaan staan. Voor twaalf euro en alle voorzieningen. Alles goed geregeld hier. De zon schijnt regelmatig. We fietsen vanaf hier naar beide kanten van Tavira. Ook de plaats zelf bezoeken we natuurlijk, evenals koffie terrasjes langs de rivier. 

Vrijdag besluiten we om eens bij Little India te gaan eten. De onvermijdelijke vraag is altijd hoe pittig we willen eten. We kiezen voor mild, maar dan nog… Pieter neemt garnalen in rode saus en Greta een Lamscurry. Het eten is smakelijk en weer eens wat anders. 

Zaterdag bakt Greta pannenkoeken, en dat is zeker net zo lekker. 

Vanmiddag willen we nog een fiets tochtje doen. Maar de beloofde zon blijft uit en er vallen wat druppels. Even afwachten dan maar. En zo gaan we de laatste dagen van februari in.

Liefs van GrePi (de zon is het zout in de pap)