Polvo

Tavira, zondag 12 maart

Polvo

Er is weer een propaan fles leeg. We doen ongeveer vier weken met een fles. Ligt er ook aan hoe vaak of de verwarming aan is. En we koken bijna iedere dag wel een maaltijd. Voor we Portugal verlaten zullen we nog wel even langs Pedro gaan in Bouliqeime. De kou is trouwens op zijn retour. Nog wel wat regen, maar vanaf vrijdag is het dan toch echt voorjaar. Aan de natuur is het al duidelijk te zien. 

In Fuzeta doen we eerst nog de was bij de Lavanderia. 

Maandag 6 maart koersen we naar Pedras del Rei. We waren hier ook al in 2005. Toen nog een zandvlakte, maar al wel met campers. Daarna is de vlakte geasfalteerd en een echte parkeerplaats geworden. Maar campers werden, nu tegen betaling, nog wel gedoogd. In de Corona tijd is de plek verboden geworden voor campers. Nu echter mag het weer. Alleen betaal je dan 12 euro voor 24 uur. Je kunt er alleen je cassette leeggooien in een put. Beetje aan de prijs vinden wij. We rijden een stukje verder om op het puntje in Santa Luzia te gaan staan. Heb je ook niks, maar kost ook niks. Alleen het uitzicht is onbetaalbaar, als je vooraan staat tenminste. En dat geluk hebben we.

Santa luzia is een klein dorpje in het oostelijke deel van de Algarve. Het dorpje behoort tot de gemeente Tavira en telt ongeveer 1.500 inwoners. Het dorp staat bekend als de Portugese hoofdstad van de octopus.

Het is een relatief jong dorp dat gesticht is aan het einde van de zestiende eeuw en ondanks zijn geringe grote toch tot “Vila” verheven is. Net als de meeste dorpen in dit deel van de Algarve is Santa Luzia ontstaan als vissersdorp en nog steeds zijn er behoorlijk wat mensen in het dorp afhankelijk van de visvangst. Santa Luzia is nog echt een onontdekt stukje Algarve. Dat heeft voornamelijk met de ligging van het dorp te maken. De afslag naar het dorp ligt namelijk op een plaats waar je hem niet verwacht en wordt door veel mensen dan ook niet gezien. (Uit mooistedorpen.nl)

Dinsdag 7 maart trek ik de wandelschoenen aan en loop naar het Praia do Barril. Dit gaat via een loopbrug over het water. Daarna is het een flinke wandeling over een smal betonpad langs het spoorlijntje naar het strand. Het spoorlijntje, nu toeristisch, werd tot in de jaren zestig gebruikt om de tonijn aan land te brengen. Op het strand is een kerkhof voor de oude ankers van de tonijnvissersboten.

De lunch gebruiken we bij het Casa do Polvo. Zoals de naam al zegt, het is inktvis wat hier het menu bepaald. We nemen als starter de kleine schelpjes. Dat is even flink peuzelen, maar lekker. Dan de gegrilde octopus met zoete aardappels. En een lekker flesje droge witte wijn erbij natuurlijk. We sluiten af met lime mousse. Lekker fris. En een kopje koffie (bica). Een aanrader dit restaurant, met een reuze octopus boven op het dak.

Woensdag 8 maart ga ik nogmaals naar het strand. Heerlijk om daar bijna alleen rond te dwalen. Greta voelt zich niet in orde en gaat niet mee. Heb je geld(1,80) voor het treintje? Nee, ik loop liever. En dan gaat het natuurlijk mis. Ik kan plots niet meer normaal lopen. Pijn in voet en onderbeen. Al hinkende kom ik thuis. Nou, zal wel weer overgaan?? Wellicht is het probleem het ongelijk en scheefliggende betonpad….

Donderdag 9 maart heb ik bij het opstaan geen last van mijn been. In de nacht trouwens ook niet. Maar Greta komt niet uit bed. Voor mij altijd lastig om te achterhalen wat ze nu precies heeft. Enfin, het zij zo. Ik ga vier flessen water vullen bij de vissers. We zaten bijna zonder. Eigenlijk zouden we vandaag van alles moeten doen, maar nu loopt het even anders. In de put bij Pedras del Rei kan ik de cassette legen. Nog snel wat broodjes halen bij de Coviran kruidenier. Ik moet even zoeken, wat een volgestouwde pijpenla is dit. Toch hebben ze alles, denk ik. Dan kan de fiets weer in de garage. Net voor alweer een bui ben ik binnen. Morgen gaat de zon weer schijnen? zegt de app. Maar de regen van vandaag stond er ook niet op. 

Vrijdag 10 maart 2023

Na de Aldi in Tavira zetten we de camper bij het skate park. We staan met zes Spanjaarden die meedoen aan de Bike Challenge. Het is prachtig weer vandaag. Volle zon en 22 graden. En een vrije plek aan de rivier. Alleen wat geluid van de brug, waar de N125 overheen ligt.Bij het skatepark is een klein hamburger restaurant. We drinken er koffie. Maar de hamburgers zien er goed uit. Wellicht een idee voor morgen.

In Tavira is het druk met toeristen. De terrasjes aan de rivier zitten bomvol. Ook vanwege de 10e Algarve Bike Challenge. Drie dagen fietsen door de heuvels rondom Tavira. Waren we allebei wat in de lappenmand, vandaag gaat het alweer een stuk beter. What a difference a day make. 

Zaterdag, 11 maart 2023

Op de fiets naar de markthal. Dat valt nog niet mee. Veel straten zijn afgesloten vanwege de Bike Challenge. We werden trouwens gewekt door sirenes. Motoren gingen een peloton van honderden coureurs vooraf. We gaan ook op zoek naar water. In de buurt van de veerpont vinden we een geschikte kraan om twee zes liter flessen te vullen. In de camper krijg ik spruitjes voor mijn neus om te kuisen. Er is nog vlees wat op moet zegt Greta. Dus uit eten wordt dan morgen. 

Het wordt warmer dan gedacht. Vooral de zon is heftig. Dat is weer even wennen. Met de koffie op een terras langs het water zoeken we de schaduw op. Als we terug komen bij de camper staat de thermometer op 28 graden. De jongelui die skaten hebben er geen last van. Maar we klagen niet hoor. We horen dat het in Taroudannt, Marokko, 35 graden is….

Zondag, 12 maart 2023

Ik maak een flinke ochtend wandeling van 8 kilometer langs de rivier. Bezweet kom ik terug. Dan staan er plots officials bij de camper. Ze zetten een aantal paden af. Het is de bedoeling begrijpen we dat er mountainbikers over het pad voor de camper gaan rijden. Nou, dat hebben we geweten. Het zijn er zeer veel en ze fietsen zeer hard. Vlak na de camper is een bocht. We denken, dat wordt slippen of wellicht vallen. Maar niets daarvan. Zo hebben we een heel spektakel voor de deur. Als dan ook nog eens de Bike Challenge aan de overkant voorbij komt kan onze zondag niet meer stuk. 

De zon is scherp en zeer heet. En weinig wind. Tegen alle camperregels in draai ik de luifel een stuk uit en zetten we de stoelen neer om het spektakel te volgen. We zijn niet de enigen. Vanwege alle activiteiten staan we inmiddels met zeventien campers.

De lunch gebruiken we vlakbij in een horecagelegenheid aan de skatebaan. Voor mij een malse hamburger en Greta tapas met tonijn.  Een meisje wordt zes jaar. Er zijn ballonnen en een opblaas kussen. Iedereen is uitgelaten.

Zo komt er een eind aan deze week. 

Liefs GrePi