Varkenswangetjes

Maandag, 20 maart 2023

Het wachten is op de Lavanderia mevrouw. Geeft ons de tijd om afscheid te nemen van Suzanne en de meisjes. Blijkbaar is tussen Greta en Suzanne ook gesproken over onze hometown. Zo ook over van Gogh en het bloemencorso. Interessant, enfin we hebben tenslotte een logeer kamer met eigen badkamer en wc. 

Greta is heel tevreden over de verzorging van de was en geeft de mevrouw een fooi. Dan kunnen we en route naar Bouliqeime voor de gasflessen. Onderweg op de N270 zien we grill restaurant Ze Dias. Voldoende parkeerplek voor de camper. Hier eten we de sappigste lamscabonaatjes ever! Je hebt hier trouwens al een dagmenu voor 7 euro. Maaltijd, wijn, toetje en koffie!

De gasflessen gevuld. Op naar Alte. Waar we langs de muur van de begraafplaats staan. We staan hier met tien campers. En een waterval.

Quesada do Vigario heet de waterval. Je kunt er komen met een wandeling van een half uur of, zoals wij doen, via een enorm lange afdaling met een trap naar beneden. Het resultaat mag gezien worden. Maar terug klimmen is weer andere koek. Eenmaal boven krijg ik weer een hoestbui op wielen. 

Dinsdag, 21 maart 2023

Zesendertig kilometer vandaag naar Ameixial. We rijden een prachtige route binnendoor naar de N2. Hier is echt niemand, geen huis, geen verkeer. Halverwege doen we koffie in de stilste stilte. 

Dan draaien we een klein stukje de N2 op en zijn we in Ameixial. Ook geen wereldstad, maar een gehuchtje tussen de bergen. Maar er is hier een gratis camperplek, met alle voorzieningen. En dat weet men. Dus staan er twintig en de meeste voor langere tijd. Een Zwitser met een langere baard dan ik, hij heeft hem halverwege met een trouwring bij elkaar gefrommeld, komt meteen om te zeggen dat de stroom maar 5 ampère is. Dus geen twee dingen tegelijkertijd aanzetten. 

De zon is zeer sterk hier op deze hoogte van meer dan zeshonderd meter, dus de luifel uit om buiten te kunnen eten. De koffie doen we in het cafeetje aan de N2. Althans, op het terrasje. Maar er is geen luifel uit of parasol, we smelten bijna.

Woensdag, 22 maart 2023

We waren hier voor het laatst in 2019. Sindsdien is er het e.a verbeterd met geld van Europa. Er is een omheining gekomen, meer stroomaansluitingen en de plekken worden aangeduid met op de grond liggende palen.

Mijn ochtend wandeling gaat door het dal, over een stroompje. Maar de route is niet altijd even duidelijk. Ik blijf dus langer weg dan gepland. Nu is Greta niet zo snel ongerust. Bovendien is ze druk in gesprek geraakt met de Nederlandse buurman en zijn hond Argos. Mooi ingerichte Mercedes bus. 

Donderdag, 23 maart 2023

Soms val ik op door mijn haardracht en of baard. Maar hier niet. Er zijn naast de Zwitserse trouwring baard nog twee baardmannen. Waarvan de Engelsman de hoofdprijs krijgt. Zijn baard is blauw geverfd. Ik kan me dus gerust vertonen. Als vanmiddag ineens al die baarden het terrasje pikken, dan denk ik dat de inwoners hier denken dat er buiten Portugal en Spanje alleen maar baardapen wonen…. Ik had eigenlijk een groepsfoto moeten maken.

Vanmorgen ben ik het dorpje uitgelopen de N2 af. Dan kom je bij een fonte. Daar hebben ze een zwembad (poeltje) gemaakt en bbq gelegenheid. Ook zijn er toiletten en speeltoestellen. Je zou er zelfs met de camper kunnen staan. Toch is er nooit ook maar iemand te bekennen. Weer Europees geld?

Aan het eind van de middag komt er een bestel camion de plek opgereden. Een geclaxonneer zegt ons dat hij wat te koop heeft. Naast groente, aardappelen, eieren, ook kip en verse braadworsten. Die laatste kopen we voor morgen.

Vrijdag, 24 maart 2023

Vandaag een korte rit. Eerst via de N2 naar Almodovar waar een Pingo Doce supermarkt is. Dan naar Mertola. Zeer bezienswaardig, maar we kennen het. Dan gaan we de M1153 op een witte weg op de kaart. We willen uitkomen in Pomarao. Een dorpje aan de rivier de Guardiana. Aan de overkant ligt Spanje. Hier in de bergen waren vroeger pyriet mijnen. Dat ging met een trein naar de rivier en dan met boten naar Engeland en of Frankrijk. Er zijn hier nog restanten van terug te zien. 

Maar de witte weg is een verschrikking. Gaten en af en toe helemaal geen asfalt meer. En veel bochten. Bij aankomst aan de rivier worden we dan weer verrast door het aantal mede camperraars  (20) wat hier is neer gestreken. We staan naast twee Duitse kastelen. Die poepen beide een auto uit om tochtjes mee te maken. En niet te vergeten boodschappen halen. Want hier in het dorpje is niets. Ja, we zien een terrasje van een restaurantje. Eten wat de pot schaft zegt iemand, als Maria er tenminste is of zin heeft. Vandaag zijn het varkenswangetjes. Enfin, wij hebben de braadworsten nog.

Het plekje is geweldig. Aan de rivier, warm volop zon zodat al snel de luifel uit gaat. En met uitzicht op Spanje. Niet dat daar veel te zien is. Het is hier echt in de middle of knowhere.  ‘S avonds denken we ons te kunnen vermaken met Frankrijk-Nederland. 

Ik ga daar verder geen tekst op loslaten…..

Zaterdag, 25 maart 2023

Alweer een prachtige dag. De temperaturen lopen behoorlijk op. Verder in de week gaan we naar de dertig! Als het nog koel is maak ik mijn ochtendwandeling. Door de oude spoortunnel en volg de GR 15 naar het volgende dorpje Formoa. Een schitterende wandeling met fraaie uitzichten over de rivier. Vlakbij zijn een aantal oude huisjes omgezet in wc en douche mogelijkheid. Aan de overkant van de rivier staat ook een huisje. Ooit werd vandaar een postduif gestuurd om te laten weten dat er iemand overgezet wilde worden. Tja, hoezo mobieltjes… Hoewel het verwarrend is. Als je mobiel het signaal van Spanje opvangt is het ineens een uur later. Dan weer Portugese tijd, wat weer een uur vroeger is. En dan gaat dit weekend de klok ook nog eens een uur vooruit naar de zomertijd…..

We besluiten om de lunch maar eens te proberen in het plaatselijke restaurant. Het is weekend en er zijn ook wat Spaanse toeristen. 

Ik kan er kort over zijn. Hier in de zuidelijke landen verstaan ze de levenskunst. En vervolgens het Dolce Far Niente. Of te wel, het zalige niets doen.

Als we bij het terrasje komen, wat haaks op een bocht in de weg ligt, zitten er al diverse autochtonen. Vier oudere mannen hebben al een tafel vol met lege flesjes Super Bock. De oudste man doet mee, maar dan met Beirao, een likeur. Zijn ze rumoerig? Wel nee, gezellig aanwezig. We hebben het laatste tafeltje, half in de zon. Maria somt op wat er vandaag is. Ik ga voor de bochechas de porco, de varkens wangetjes. Greta gaat voor de Borrego, lamsvlees. Frites en een halve liter tinto maken de lunch compleet. Inmiddels wordt het drukker. De auto’s staan Kris kras op straat. Who cares?? Als sobremas nemen we cocos taart. We sluiten af met een bica en een Perelito. Het is knap wat twee dames en een oude man hier vertonen zonder stress. Iedereen is tevreden. En net als de rivier kabbelt het leven verder.

Zondag, 26 maart 2023

We worden op dezelfde tijd wakker als altijd. Maar nu is het toch ineens negen uur. Toch doen we koppie thee en toastje honing op bed. Evenals eitje ontbijtje. Helaas binnen, er is volop zon, maar een stevige koude wind waait over de rivier. Buiten zitten komt dan later nog wel. We passen goed op omdat we beiden nog steeds niet honderd procent zijn. Misschien worden we dat ook wel nooit meer. Gewoon oud zijn en je er naar gedragen??

De eerste Spaanse toeristen zijn er al. Als je hier vandaan naar de stuwdam loopt, wat ongeveer honderd meter is, loop je zo Spanje binnen. 

Internet ontvangst is hier bijna niet, dus vandaag mijn blog uploaden zal nog niet meevallen.

Zo gaan we en de zomertijd in en de laatste week van maart. Nog een paar GrePiBlog’s en dan zit deze overwintering er ook weer op. We houden je op de hoogte.

Liefs van GrePi

Ps: foto’s uploaden gaat hier niet☹️